پیچیدگی‌های ذاتی صنعت بیمه، گره خوردن ریسک به تار و پود آن، کوتاه بودن عمر مدیریت مدیران، ضریب نفوذ پایین بیمه در ایران، طولانی بودن مدت بازدهی سرمایه‌گذار و... دست به دست هم داده تا نوآوری با چالش‌های بیشتری برای ورود به این صنعت نسبت به سایر صنایع مواجه باشد.

ذهنیت عمده شرکت‏های بیمه، مدیریت محافظه‏‌کارانه ریسک و جبران خسارت‏ها است؛ در صورتی که موفقیت‏‌های آتی شرکت‌های بیمه در گرو به‌‏کارگیری فناوری برای حرکت به سوی پیشگیری از خسارت، ساده‌سازی مفاهیم بیمه‌ای برای مشتریان و هوشمندسازی فرایندهای صدور و ارزیابی خسارت در فضاهای دیجیتالی است که در نهایت موجب رضایتمندی مشتری به واسطه تجربه خوشایندش از تعامل با بیمه‌گر خواهد شد.

اگر بخواهیم تحول دیجیتال در جایی ایجاد کنیم نیاز است ساختارها و زیرساخت‏‌های‏‏‏‏ حقوقی، عملیاتی و اداری آن را پیش‏‌بینی کنیم. اگر صنعت بیمه بخواهد پذیرای استارت‌‏آپ‏‌ها باشد، نیاز به فضا و بستر مناسب دارد و باید زیرساخت‏‌های این حضور آماده و نقش راهی تهیه شود؛ بدون اینها استارت‏‌آپ‏‌ها موفق نخواهند بود.