نیروی کار اهمیت بسیاری در صنعت بیمه دارد. سال‌هاست بیمه‌گران تلاش دارند به کارکنان خود انگیزه بدهند و آن‌ها را در محیط کاری مدرن و مرتبطی، حفظ کنند. برخی موفق شده‌اند و عده بسیاری هم شکست خورده‌اند.
بررسی‌های موسسه پرایس واترهاوس کوپرز نشان می‌دهد میانگین سنی کارکنان در صنعت بیمه، در حال افزایش است. به این ترتیب یافتن نیروها و استعدادهای جوان در این بخش، ضرورت دارد. اما نکته اینجاست که این صنعت خودش را به لحاظ مسیر شغلی برای کارکنان، محدود کرده‌است. این فضا باید برای نیروهای کاری تغییر کند. این روزها با همه‌گیری کرونا، دورکاری به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های کارکنان تبدیل شده‌است. شاید وقت آن رسیده که شرکت‌ها دورکاری و فضای کاری هیبرید را بیش از پیش جدی بگیرند.
بیمه‌گران برای حفظ نیروهای کاری خود، در میدان نبرد هستند. همه‌گیری کرونا، فرصتی برای آن‌ها فراهم آورده تا فضای سنتی را در هم بشکنند و درباره کار بازاندیشی کنند. همه‌گیری، بسیاری از شرکت‌ها را وادار کرده محیط کاری خود را عوض کنند، در حالی‌که در گذشته کاملا به این محیط کاری سنتی، خو گرفته بودند. ارزش‌های جدیدی برای کارکنان در شرکت‌های مختلف از جمله شرکت‌های بیمه ایجاد شده که صاحبان کسب‌وکارها و شرکت‌ها باید به آن‌ها توجه داشته باشند.
کلید ماجرا، همین‌جاست. کسب‌وکارها باید با تغییرات کنار بیایند و ارزش‌های جدیدی را بپذیرند که کارکنان‌شان به دنبالش هستند. البته در این مسیر، چالش‌هایی هم وجود دارد.
بازگشت به کار، بازگشت به وضعیت عادی نیست!
هم‌زمان با واکسیناسیون، نرخ ابتلا به کرونا و مرگ‌ومیر کرونایی هم در اکثر کشورهای جهان روندی نزولی به خود گرفته‌است. به همین خاطر است که برخی شرکت‌ها دوباره به کارکنان خود فشار آورده‌اند تا به جای دورکاری، در محل کار حاضر شوند.
اما بررسی‌ها نشان می‌دهد در شرایط کرونایی، وقتی میلیون‌ها نفر از افراد شاغل، به صورت دورکاری و از خانه به کارهای شرکتی رسیدگی می‌کردند، اتفاق خاصی نیفتاد و آسیبی به بهره‌وری شرکت‌ها وارد نشد. در صنعت بیمه، میزان درگیری کارکنان با کار بسیار بالا رفت و بسیاری از شرکت‌ها اعلام کردند به اهداف سالانه خود دست یافته‌اند.
حالا که شرکت‌ها از کارکنان خود درخواست کرده‌اند به محیط کاری‌شان باز گردند، اغلب آن‌ها این اقدام را رعب‌آور و ترسناک دیده‌اند. اجرای سیاست جدید برای بازگشت به دفترهای کاری، چندان ساده به نظر نمی‌آید. همه‌گیری کرونا نشان داد که کارکنان می‌توانند از هر جایی به انجام کارشان بپردازند. دورکاری حالا به مهم‌ترین مسئله برای جویندگان کار تبدیل شده‌است.
به این ترتیب اکنون شکافی عمیق میان خواسته‌های کارکنان و کارفرمایان شکل گرفته‌است. مدیران خواهان بازگشت به دفترهای کاری هستند و کارکنان می‌خواهند از خانه یا هر جایی که دلشان بخواهد، کار کنند. در این بین، شرکت‌های برنده ماجرا خواهند بود که به کارکنان خود با حداکثر انعطاف، چنین امکان و اختیاری را بدهند. انعطاف‌پذیری، کلید حل این بحران است.
برنده بودن را انتخاب کنید
فضای کاری هیبرید به نوعی دورکاری محسوب می‌شود. این روزها، فضای کاری هیبرید، استراتژی مورد علاقه شرکت‌هایی است که برنده بودن را انتخاب کرده‌اند. عموم شرکت‌های مالی، این روزها به کارکنان خود اجازه می‌دهند از هر جایی کار کنند. اعلام چنین سیاستی، می‌تواند به برنده شدن آن‌ها در این بازار کمک کند.
بسیاری از مشتریان هم به دنبال تجربه مدل‌های مجازی برای انجام کارهای خود هستند. در چنین شرایطی، می‌توان ارتباطات مجازی را به یک هنجار در جوامع تبدیل کرد.
موسسه پرایس واترهاوس کوپرز در پژوهش خود در این زمینه، نشان داده که حتی طراحی فضای کار، باید به گونه‌ای باشد که دورکاری را در آغوش بگیرد. فضای کاری هیبرید می‌تواند بهترین گزینه در این شرایط باشد. نیروهای کاری به صورت مجازی به فعالیت‌های خود می‌پردازند و حتی تعاملات درون‌گروهی و آموزش‌ها هم به صورت مجازی انجام می‌شود.
بیمه‌گران برای اینکه در این مسیر موفق شوند، باید استانداردهای پویا را در دستور کار خود قرار دهند. استراتژی اصلی که در کانون ماجرا قرار دارد، تغییر و تحول است. جهان تغییر کرده و شرکت‌ها هم باید این تغییرات را بپذیرند و خودشان را برای تحولات بیشتر آماده کنند.
همه‌گیری کرونا و فرصت دورکاری، بستری برای بازاندیشی در زمینه شیوه به کارگیریِ نیروهای کاری فراهم آورد. حالا شرکت‌ها و مدیران می‌دانند که برای بهره‌گیری از نیروهای کاری، نیازی نیست آن‌ها را به صورت حضوری در اختیار داشته باشند. شرکت‌هایی که چنین تغییراتی را می‌پذیرند، به نوعی خودشان را پیشرفت مهیا می‌کنند.