قراردادهای هوشمند برای شرکت‌های بیمه دیجیتال این روزها توجه زیادی را به خود جلب کرده‌اند. به عنوان بخشی از انقلاب تحول دیجیتال، آنها نسبت به سیستم‌های قدیمی، روشی سریع‌تر، ایمن‌تر و کم‌هزینه‌تر برای ارائه پوشش ارائه می‌دهند.
قرارداد هوشمند چیست؟
قرارداد هوشمند یک قرارداد بیمه مبتنی بر بلاکچین است که زمانی پرداخت می‌شود که شرایط از پیش تعریف‌شده خاصی برآورده شده باشد. امروزه قراردادهای هوشمند پس از تکامل در دهه گذشته، شفاف و مبتنی بر داده‌ها بوده و بنابراین با قراردادهای بیمه پارامتریک قابل مقایسه هستند. از آنجا که قراردادهای هوشمند در یک فضای غیرمتمرکز وجود دارند، ضد دستکاری، ایمن و همچنین شفاف هستند. آنها همچنین می‌توانند بر روی بلاکچین تسویه شوند و پرداخت‌ها تنها زمانی انجام می‌شوند که برخی از پارامترهای از پیش توافق‌شده برآورده شده باشند. آنها ارزان‌تر از قراردادهای سنتی و بدون شخص ثالث هستند، که این ویژگی هزینه‌های اداری و همچنین حق بیمه را کاهش می‌دهد.
درست مانند قراردادهای سنتی، قراردادهای هوشمند پارامترهای سختگیرانه‌ای را بین دو طرف تعیین می‌کند. با این حال، برخلاف قراردادهای سنتی، قراردادهای هوشمند دعاوی خسارت بیمه را پیگیری می‌کنند و هر دو طرف را مسئول می‌دانند.
قراردادهای هوشمند کجا مفید هستند؟
قراردادهای هوشمند به طور قابل توجهی در فضای بیمه پارامتریک مفید هستند. دلیلش هم این است که آنها راه حلی ساده‌تر و شفاف‌تر از آنچه بر اساس متغیرهای ادعا است، ارائه می‌دهند.
در محیطی که به نظر می‌رسد خطرات از نظر تغییرات آب و هوایی و رویدادهای بحران بهداشتی نوسانات بیشتری دارند، نیاز به ایجاد محصولاتی که پرداخت سریع را ارائه می‌دهند به یک ضرورت تبدیل شده است. بیمه پارامتریک در کنار بلاکچین تکامل یافته است و اکنون، شرکت های بیمه پیشرو به راحتی از آن برای محصولات و خدمات خود استفاده می‌کنند.
به عنوان مثال، شرکت ریسک (Reask)، که یک فناوری بیمه متمرکز بر ریسک آب و هوا است، پوشش پارامتری را برای مشتریان در معرض خطر آسیب سیل فراهم می‌کند. هنگامی که آنها پوشش را بیرون می‌آورند، یک پارامتر برای سطوح سیل از پیش تنظیم شده است. اگر این سطح برآورده شود، پرداخت‌ها به‌طور خودکار آغاز می‌شوند و مشتری را از طرح دعوی خسارت یا ارائه پرونده نجات می‌دهد.
بیمه رخنه داده‌ها نیز از مدل پارامتریک برای ارائه پوشش برای سرمایه‌گذاران در فضای رمزنگاری استفاده می‌کند.
آیا قراردادهای بیمه هوشمند می‌توانند با جرایم سایبری مقابله کنند؟
پاسخ مثبت است. با افزایش نرخ جرایم سایبری، در ارتباط مستقیم با جمع‌آوری داده‌های گسترده توسط نهادهای شرکتی با اینترنت اشیاء، فوریت برای ایمن‌سازی اطلاعات به شدت افزایش یافته است؛ زیرا زمانی که رخنه‌های جدی اتفاق می‌افتند، هزینه‌های زیادی برای رفع آنها صرف می‌شود.
به عنوان مثال، بیمه انتم (Anthem) که در ایندیانا مستقر است، در سال 2015 دچار رخنه اطلاعات شد که بسیار جدی بود و اطلاعات حساس پزشکی 80 میلیون مشتری خود را فاش کرد. بیمه‌گر مجبور شد 39 میلیون دلار غرامت به چندین دادستان کل ایالت بپردازد که فقط در پی یک شکایت ناشی از این تخلف بود. بر اساس گزارش‌ها، داده‌ها از انتم طی چند ماه دریافت شد و این شرکت در نهایت در سال 2017 تمام دعاوی حقوقی را حل و فصل کرد. این رخنه اطلاعات برای آنها 115 میلیون دلار هزینه داشت.
در آن زمان، قراردادهای بلاکچین معمول نبودند. اکنون، قراردادهای هوشمند می‌توانند محیط امن‌تری را برای ذخیره اطلاعات و داده‌های حساس مشتریان و بیمه‌نامه‌های آنها فراهم کنند.
بلاکچین اگرچه به طور کامل در برابر رخنه‌ها تقویت نشده است (هیچ سیستمی را نمی‌توان 100% ضد جرم در نظر گرفت)، اما در حال حاضر امن‌ترین روشی است که می‌توان در آن اطلاعات را ذخیره کرد. به طور کلی، دفتر کل بلاکچین را نمی‌توان دستکاری یا خراب کرد: آنها رمزگذاری شده‌اند و داده‌ها دارای مهر زمانی هستند و به طور شفاف یک رکورد ردیابی‌شده از اقدامات را ارائه می‌دهند. شفافیت همچنین شواهدی از دستکاری احتمالی، در صورت بروز تلاش‌هایی برای این کار، ارائه می‌کند.
نرخ پذیرش قرارداد هوشمند چقدر خوب است؟
در حال حاضر، این فناوری هنوز نسبتا تازه وارد است و از آنجایی که صنعت بیمه در ابتدا در پذیرش نوآوری‌های دیجیتال (که بعدا به دلیل همه‌گیری کرونا به سرعت دنبال شد) کند بود، قراردادهای هوشمند هنوز به یک گزینه اصلی تبدیل نشده‌اند.
به گفته سیبیل فیشر (Sibylle Fischer)، مدیر سرمایه‌گذاری استراتژیک گروه بلویس (Baloise) گروه بیمه سوئیس که مقر آن در بازل است، پذیرش قراردادهای هوشمند در مراحل اولیه خود به سر می‌برد. او می‌نویسد: «در حال حاضر محصولات بسیار کمی در دسترس هستند و قراردادهای هوشمند در انواع رویدادها و موارد احتمالی که می‌توانند به آنها رسیدگی کنند، نسبتاً محدود هستند. با چالش‌های قابل توجهی در پیش رو (به ویژه در مورد حفاظت از داده‌ها، مقررات، حریم خصوصی و زیرساخت‌های قدیمی)، کارهای زیادی باید انجام شوند تا قراردادهای هوشمند واقعاً به مقیاس برسند. با این حال، همانطور که فناوری بلاکچین به تکامل خود ادامه می‌دهد و به بلوغ می‌رسد، در صنعت بیمه درک کلی از پتانسیل عظیم برای پذیرش، رشد و گسترش در فضای قراردادهای هوشمند به وجود می‌آید.
در حال حاضر کدام شرکت‌ها در جهان، از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کنند؟
سنگین وزن‌های فناوری و تازه‌واردان بیمه، در حال حاضر از راهکارهای قرارداد هوشمند برای ایجاد محصولات و خدمات جدید استفاده می‌کنند.
آی‌بی‌ام: شرکت آی‌بی‌ام از طریق ابتکار بلاکچینی خود، مجموعه‌ای از راهکارها را برای قراردادهای هوشمند به صنعت بیمه ارائه می‌دهد. تحقیق و توسعه نوآورانه‌ای که توسط این غول فناوری انجام شده است، قبلا منجر به خودکارسازی تعدادی از فرآیندهای گروه‌های بیمهای، به ویژه در مورد دعاوی خسارت و صدور شده است. راهکارهای ارائه شده توسط بلاکچین آی‌بی‌ام، منجر به وقوع تقلبات کمتر، زمان تکمیل سریع‌تر و افزایش اعتماد مشتریان شده است.
لمونید (Lemonade): لمونید که قبلا به خاطر سابقه خدمات مشتری مثال‌زدنی خود مورد ستایش قرار گرفته است، در نیویورک مستقر است و یکی از سریع‌ترین شرکت‌های بیمه در ایالات متحده است. این شرکت در حال حاضر فناوری‌های دفتر کل و هوش مصنوعی را برای ارائه قراردادهای هوشمند به مشتریانی که به دنبال پوشش مالکین خانه و اجاره‌ای هستند، ترکیب می‌کند. راه حل ارائه‌شده، کم‌هزینه و کارآمد است، با حق بیمهای به اندازه 5-25 دلار آمریکا در ماه. یک کارمزد ثابت ماهانه وجود دارد که درصدی را نسبت به خسارات احتمالی ارائه می‌کند. اگر ادعایی مطرح شود، قرارداد مبتنی بر بلاکچین لمونید می‌تواند فورا خسارت را شفاف و اطمینان حاصل کند که پرداخت‌ها به سرعت برای مشتری آزاد می‌شوند.
بیمه نیشن‌واید (Nationwide): بیمه نیشن‌واید که در اوهایو مستقر است، علیرغم اینکه یک شرکت باسابقه در صنعت بیمه است، از فناوری بلاکچین استقبال کرده است. این شرکت با ریسک‌بلاک الیانس (RiskBlock Alliance) شریک است و اولین بیمه‌گری است که پلتفرم بلاکچین را برای اهداف قرارداد هوشمند اتخاذ کرده است. قراردادهای بلاکچین در سراسر کشور، مشتریان را قادر می‌سازند تا با تایید زیان خود از طریق گزارش‌های مجری قانون، خسارات خود را تایید کنند و در نتیجه پرداخت‌های سریع را آغاز کنند.
چه کسی قرارداد هوشمند را اختراع کرد؟
بر اساس گزارش‌ها، اولین قرارداد هوشمند توسط دانشمند کامپیوتر، کارشناس حقوقی و رمزنگاری به نام نیک سابو (Nick Szabo) ایجاد شد. سابو که خالق ارز دیجیتال خود به نام بیت گلد (Bit Gold) بود، در سال 1994 پتانسیل فناوری بلاکچین را مشاهده کرد. در ابتدا، مفهوم تبدیل قراردادهای دیجیتال به قراردادهای هوشمند رمزگذاری‌شده فقط یک نظریه بود؛ زیرا در اواسط دهه 90 هیچ چیز قابل تشخیصی وجود نداشت. با این حال، امروز، آینده‌نگری سابو را می‌توان به عنوان چیزی که ربع قرن جلوتر از زمان خود مفهوم‌‌‌‌سازی شده است، تحسین کرد.
خلاصه آن‌که قراردادهای هوشمند می‌توانند:
- تبادل اطلاعات و پرداخت ها بین بیمه گران و بیمه گران اتکایی را ساده کنند.
- فرآیند رسیدگی به دعاوی خسارت را خودکار کنند.
- ورود مشتری را تسهیل کنند.
ترجمه و تنظیم: وحیده نورانی