به دلیل ظهور وسایل نقلیه الکتریکی (EVs)، اهداف بلندمدت اقلیمی و تغییر ژئوپلیتیک چشمانداز بیمه در حال تغییر است. مطالعهای که اخیراً توسط Economist Impact انجام شده، با عنوان «آشکار کردن مسیرهای سال 2040: چهار سناریو امکانپذیر در بیمه» به بررسی این تغییرات میپردازد. این تحقیق، آینده بالقوه بخش بیمه را در مواجهه با حوزههای در حال تحول زیستمحیطی، فناوری و نظارتی بررسی میکند.
کاوش در آیندههای مختلف از طریق سناریوها
تحلیلگر ارشد موسسهEconomist ، هدف پشت این سناریوها را این گونه بیان میکند: «سناریوهای ما برای پیشبینی آینده نیستند. در عوض، آنها آیندههای احتمالی صنعت بیمه را بررسی میکنند.»
این رویکرد اکتشافی به بیمهگران کمک میکند تا موقعیت خود را برای رویارویی با چالشهای آینده و بهرهبرداری از فرصتهای نوظهور با تسلط بیشتر تثبیت کنند. هر سناریو نقش همکاری جهانی و پیشرفتهای فناوری را به دقت بررسی میکند، عناصری محوری که احتمالاً ظرفیت صنعت را برای مقابله با مسائل سیاسی حیاتی مانند تابآوری اقلیمی و حمایت از مصرفکننده تعیین میکنند.
چهار سناریوی متمایز برای سال 2040
تصویری که سناریوی اول ترسیم میکند، از جهانیست که توسط سیاستهای انزواطلبانه محدود شده، جایی که پیشرفت فناوری کنترل نشده طرحهای جهانی مربوط به شرایط اقلیمی را سرکوب میکند. این منجر به سناریویی میشود که در آن تنها کشورهای ثروتمند موفق به بهکارگیری و اجرای فناوریهای سبز مانند انرژیهای تجدیدپذیر میشوند و باعث میشود مناطق کمدرآمد در برابر تشدید پیامدهای اقلیمی بیشتر دچار مشکل و کشمکش شوند.
به دنبال این اتفاق، شرکتهای بیمه خصوصی از مناطق پرریسک (با شرایط بد اقلیمی) خارج میشوند و این خالی شدن عرصه، بازار را چندپاره میکند. و در نهایت به بیعدالتیهای فاحشی منجر میشود که پوششهای مقرونبهصرفه و دردسترس را چنین مناطقی کمیاب میکند. این سناریو «شکاف حفاظتی» را تشدید میکند و باعث میشود که جمعیتهای آسیبپذیر فاقد پوشش مناسب بلایای طبیعی، به ویژه در مناطق در حال توسعه باشند.
در مقابل، سناریوی دوم آیندهای خوشبینانه را پیشبینی میکند که در آن همکاری جهانی پیرامون مقررات و حفظ حریم خصوصی دادهها یک مدل بیمه پیشگیرانه را ارائه میکند. افزایش دسترسی به فناوری به بیمهگران این امکان را میدهد تا محصولات شخصیسازی شده و مبتنی بر پیشگیری را در سطح جمعیتی گستردهتری ارائه دهند که مدیریت ریسک فردی مؤثر را ممکن میسازد. بیمهگران میتوانند و باید در نوآوریهای مسئولانه برای آیندهای مقاومتر و با رفاه بیشتر در برابر شرایط اقلیمی سرمایهگذاری کنند.
در سناریوی سوم کشورهای ثروتمندتر بر روی ایجاد تابآوری در برابر تغییرات اقلیمی با سرمایهگذاری در شیوههای تجاری سازگار با محیط زیست و طرحهایی برای واکنش به بلایای طبیعی تمرکز میکنند. شرکتهای بیمه با سرمایهگذاری بر روی تجزیهوتحلیل پیشرفته و دادههای پیشین برای بهبود استراتژی ارزیابی ریسکها استفاده میکنند. این امر به آنها کمک میکند تا تصمیمات آگاهانهتری در مورد بیمهنامهها و نحوه قیمتگذاری بگیرند.
با این حال، سناریوی چهارم مشکلات احتمالی را نشان میدهد، که شکست همکاری بین دولتها و صنایع است! و به توقف پیشرفتهای تکنولوژیک و اقدامات ناکافی در برابر تغییرات اقلیمی منجر میشود. بدون پشتیبانی قوی و مقررات کافی، پتانسیل کامل فناوریهایی مانند هوش مصنوعی محقق نشده باقی میماند و صنعت را برای افزایش فجایع ناشی از تغییرات اقلیمی آماده نمیکند. این سناریو میتواند منجر به همکاری گروههای محلی و مردمی برای به اشتراک گذاشتن ریسکها در واکنش به رویدادهای اقلیمی در حال افزایش شود. این سناریو همچنین بر نقش حیاتی فناوری، به ویژه هوش مصنوعی، در هماهنگی با تخصص انسانی برای محافظت از مشتریان و انطباق با تقاضاهای در حال تحول صنعت تأکید میکند.
گزارش بعدی که با همکاری SAS و Economist Impact در سال 2025 منتشر خواهد شد، به عنوان بخشی از تعهد مستمر این دو موسسه در شکلدهی به آینده صنعت بیمه است. پژوهش بعدی با نگاهی عمیقتر به رویکردهای استراتژیک که بیمهگران میتوانند برای آمادهسازی خود برای سال 2040 اتخاذ کنند، خواهد پرداخت.