گسترش پوشش عمر و سلامت برای گروه‌هایی که قبلاً دسترسی محدودی به چنین محصولاتی داشته‌اند، هم به نفع بیمه‌گران و هم مشتریان است. بیمه‌گران بیش از پیش علاقه‌مند به توسعه‌ی محصولات و فرایندهای مصرف‌کننده‌محور و تصمیمات بیمه‌گریِ انعطاف‌پذیرتر هستند. چنین تلاشی به افزایش فرصت‌های فروش و گسترش بیمه به جمعیت‌های کمتردیده‌شده می‌انجامد.
این مقاله به شرح سه رویکردی می‌پردازد که بیمه را برای افراد بیشتری در دسترس قرار می‌دهند: دیجیتالی کردن خطوط ارتباطی بیمه؛ آماده‌سازی محصولات برای جمعیت‌های خاص؛ و تغییر رویه از «مستثنا کردن» به «دریافت اضافه‌هزینه» در بیمه‌گری.
دیجیتالی کردن خطوط ارتباطی بیمه
دیجیتالی شدن فرایندهای تکرارشونده را خودکار می‌کند، تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و اکتشافات را سرعت می‌بخشد و ارائه‌ی محصولات آنلاین را نیز تقویت می‌کند. استقبال صنعت بیمه از دیجیتالی شدن، خدمات و محصولاتِ در دسترس مشتریان را گسترش داده است.
علاوه بر این، ظهور فناوری‌هایی مانند تشخیص کاراکتر نوری (OCR) که تصویری از متن را به یک قالب متنی قابل‌فهم توسط ماشین تبدیل می‌کند، فرایند بیمه‌گری محصولات بیمه را ساده‌تر کرده است. با OCR، کاربران اسناد کاغذی، عکس‌ها یا فایل‌های پی‌دی‌اف را اسکن می‌کنند. سپس، نرم‌افزار OCR متن را شناسایی می‌کند و اطلاعات را برای تعیین دقیق حروف الفبا و اعداد پردازش می‌کند. متن با استفاده از پردازش زبان طبیعی (NLP)، یکی دیگر از ابزارهای یادگیری ماشینی که زبان انسان را پردازش می‌کند، تغییر شکل بیشتری می‌یابد. در زمینه‌ی بیمه‌نامه‌ها، NLP اطلاعات کلیدی گزارش‌های پزشکی (مانند نتایج آزمایش‌ها، علائم حیاتی، نسخه‌ها و اظهارات پزشک) را شناسایی می‌کند.
ابزار بیمه‌گری‌ای که از OCR بهره می‌برد، با ارزیابی اطلاعات پیچیده‌ی چندمتغیره در انواع مختلف مدل‌های آموزش‌دیده، ارزیابی ریسک دقیق‌تری را امکان‌پذیر می‌کند. این امر به بیمه‌گران کمک می‌کند تا به متقاضیانی که ممکن است در بیمه‌گری سنتی پذیرفته نشده باشند، بیمه‌گری فراگیرتری ارائه دهند.
توسعه محصول
یکی از سرراست‌ترین روش‌های گسترش گزینه‌های بیمه برای جمعیت‌هایی که قبلاً محروم بوده‌اند، ایجاد محصولات تخصصی است که پاسخگوی نیازها و چالش‌های پیش روی گروهی خاص باشند.
برای مثال، یک دهه پیش، بیمه‌گران کره جنوبی متوجه تقاضاهای فزاینده‌ای برای حمایت از بیماران شدند. آن‌ها با استفاده از محصولات ساده‌شده که منبع جدیدی برای پوشش بیمه‌ی مؤثر و مقرون‌به‌صرفه بود، به این نیاز پاسخ دادند.
معمولاً محصولات ساده‌شده تنها دارای سه سؤال اصلی هستند که می‌توان به‌سادگی به آن‌ها پاسخ داد و به‌سرعت پاسخ‌شان را بازبینی و تأیید کرد که در نتیجه زمان و تلاش موردنیاز کاهش و توانایی مشتریان برای به دست آوردن پوشش افزایش می‌یابد.
با گذشت زمان، محصولات ساده‌شده‌ی پیشنهادی در کره به‌سرعت تکامل یافته است و تبدیل به الگوی اصلی محافظت از زندگی بیماران شده و بازار بیمه‌ی عمر کره را قادر ساخته تا بر آنچه پیش‌تر مانع مهمی برای رشد کسب‌وکار بود غلبه کند.
امروزه چین با چالش‌های مشابهی مواجه است. در میان جمعیت سالخورده در چین، تعداد افراد بیمار (افراد مبتلا به دیابت، فشار خون بالا یا سایر بیماری‌های مزمن) که می‌توانند پوشش بیمه دریافت کنند کم است و همین امر شکاف پوششی قابل‌توجهی ایجاد می‌کند.
در سال 2022، یک بیمه‌گر پیشرو در چین اولین محصول ساده‌شده‌ی بیماری‌های بحرانی را در آن بازار عرضه کرد. نتیجه یک محصول واقعاً نوآورانه بود که محافظت در برابر ریسک‌های اساسی محصولات سنتی مربوط به بیماری‌های بحرانی را حفظ می‌کرد و در عین حال برای افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن دسترسی بیشتر به حمایت بیمه و امنیت مالی را به ارمغان می‌آورد.
تغییر رویه از مستثنا کردن به دریافت اضافه‌هزینه
روش دیگر برای فراگیرتر کردن بیمه، دریافت اضافه‌هزینه در ارزیابی بیمه‌گری به جای حذف یک نقص پزشکی از پوشش است. دریافت اضافه‌هزینه اشاره دارد به فرایند دریافت هزینه‌ی اضافی در بیمه‌نامه به منظور تحت پوشش قرار دادن خسارات بیش از انتظارِ ناشی از بیمه کردن شخصی که مستعد نوعی ریسک است.
برای مثال، یکی از شرکت‌های بیمه به کسانی که اختلالات پزشکی‌شان از پوشش بیمه حذف می‌شد نیز اجازه می‌دهد تا از طرح‌های غرامت نقدی بیمارستانی بهره ببرند. با چنین رویکردهایی اکنون بیمه‌گران می‌توانند محصولات بیشتری را در عین حفظ ریسک‌های معقول بفروشند.
به عنوان مثال، بیمه‌نامه‌های غرامت نقدی بیمارستان (HCB) پرداخت‌های 50 تا 300 دلار آمریکا در هر روز بستری را ارائه می‌کنند. مشتریان می‌توانند از این پرداختی‌ها برای هر نوع هزینه (ازجمله درآمد ازدست‌رفته‌شان) استفاده کنند.
برای دریافت اضافه‌هزینه در حین بیمه‌گری بیمه‌نامه‌های HCB، ابتدا بیمه‌گر نقص‌هایی را شناسایی می‌کند که اغلب منجر به مستثنا شدن بیمه‌گذاران می‌شود. این اختلالات می‌تواند شامل آب‌مروارید، فیبروم رحم یا بیماری‌های غیرسرطانی پستان باشد. بسیاری از بیمه‌گران آسیایی استثنائات خاصی را برای چنین بیماری‌هایی قائل می‌شوند یا در صورت عدم امکان مستثنا کردن، ممکن است کل پوشش HCB را مردود کنند.
بیمه‌گران اتکایی می‌توانند ریسک را کمیت‌سنجی کنند، اضافه‌هزینه را دریافت کنند و حق بیمه‌ی اضافی را به بیمه‌گرِ اولیه بدهند. بدین ترتیب، بیمه‌گرِ اولیه ممکن است از مشتری بخواهد که حق بیمه‌ی اضافی بپردازد تا پوشش کاملِ بدون استثنا دریافت کند.
با بررسی اطلاعات بستری شدن در بیمارستان که از مجموعه داده‌های بزرگ مختلف به دست می‌آید، می‌توان ریسک را کمیت‌سنجی کرد. این مجموعه داده‌ها شامل صدها میلیون بیمار، از بازارهای بومی و سایر بازارها است. سپس بیمه‌گران می‌توانند با پزشکان و کارشناسان بیمه برای تجزیه‌وتحلیل ریسک و ارائه‌ی گزینه‌های دریافت اضافه‌هزینه برای بیماری‌ها همکاری کنند. بیمه‌گران اتکایی همچنین عوامل کلیدی دیگری مانند ماهیت بیماری، ریسک عود آن و تغییرات احتمالی در رفتار مشتری را به‌دقت بررسی می‌کنند.
به عنوان مثال، با دستورالعمل‌های قدیمی بیمه‌گری HCB، هر گونه بیماری آب‌مروارید از پوشش مستثنا می‌شد. با رویکرد دریافت اضافه‌هزینه، بیمه‌گذاری که برای هر دو چشم تحت عمل جراحی قرار گرفته اما بهبودی کامل خود را بازنیافته، باز هم مستثنا می‌شود، اما زمانی که بیمه‌گذار بعد از عمل یک چشم بهبودی کامل یافته باشد یا هنوز عمل آب‌مروارید انجام نداده باشد، می‌توان حق بیمه‌ی اضافی از او دریافت کرد.
دریافت اضافه‌هزینه ممکن است برای همه‌ی انواع طرح‌ها مؤثر نباشد. علاوه بر این، تبدیل استثنا به اضافه‌هزینه برای بیماری‌های رایج ممکن است منجر به ریسک گزینش نامناسب، تغییر در رفتار مشتری یا نرخ‌های کاهشی زودهنگام شود. بیمه‌گران باید این عوامل را هنگام طراحی محصولات و تدوین دستورالعمل‌های بیمه‌گری بررسی کنند.
نتیجه‌گیری
گسترش پوشش عمر و سلامت به گروه‌هایی که قبلاً دسترسی محدودی به چنین محصولاتی داشتند، به نفع بیمه‌گر و مشتری است. اما موفقیت تنها در صورتی امکان‌پذیر است که بیمه‌گران استراتژی‌های استواری را توسعه دهند و با شرکای باتجربه همکاری کنند تا اطمینان حاصل کنند که چنین محصولاتی در دسترس، کارآمد و سودآور هستند.