اینترنت اشیا چطور برای بیمه ارزش افزوده می‌آفریند؟

اینترنت اشیا، شیوه زندگی و کار ما را تغییر داده‌است. من معتقدم همین فناوری می‌تواند شیوه مدیریت ریسک و عقد قرارداد بیمه‌ای در مورد آن را هم تغییر دهد. سال گذشته تعداد چیزهایی که متصل به اینترنت بودند از تعداد انسان‌های روی کره زمین پیشی گرفت.

بسیاری از ما در خانه‌هایی زندگی می‌کنیم که ابزارهای متصل به اینترنت دارد. این ابزارها مصرف انرژی را رصد می‌کنند یا سلامتی ما را دنبال می‌کنند و به ما می‌گویند چه وضعیتی داریم.

اینترنت اشیا فرایندهای مختلف کسب‌وکارها را هم متحول کرده‌است. در واقع اینترنت اشیا هم در فرایندهای کاری شرکت‌ها کاربرد دارد و هم می‌تواند به عنوان ابزاری برای مدیریت ریسک مورد استفاده قرار بگیرد.

حس‌گرها می‌توانند هر چیزی را رصد کنند و در صورت وقوع رویدادی مانند سرقت، به مدیران هشدار دهند. ابزارهای متصل به اینترنت در مراحل تولید کارخانه‌ای و فرایندهای نگه‌داری از محصولات هم کاربرد دارند. در صنعت ساختمان‌سازی هم حس‌گرهایی که درون مصالح ساختمانی نظیر بتون، تعبیه می‌شوند، داده‌هایی را در مورد میزان سختی بتون ارائه می‌کنند. در واقع حس‌گرها همه‌جا حضور دارند و با هشدارهای خود به پایداری و کاهش تهدیدهای پرخطر کمک می‌کنند.

البته هر تغییری که در عرصه فناوری ایجاد می‌شود با ریسک‌های جدیدی همراه است. اتصال ابزارهای به اینترنت باعث می‌شود که داده‌های مشتریان بیشتر در معرض خطر باشند و در نتیجه برای حفظ آن‌ها هم به مدیریت بهتری نیاز است.

در گذشته مدیریتی که در زمینه ریسک صورت می‌گرفت در مورد مواردی بود که صرفا فیزیکی بودند اما در مورد خطراتی که به دنبال بهره‌گیری از اینترنت اشیا و اتصال به اینترنت ایجاد می‌شود، دارایی‌هایی در معرض خطر قرار می‌گیرند که الزاما فیزیکی نیستند بلکه دیجیتالی هستند. در نتیجه شیوه مدیریت ریسک آن‌ها هم نسبت به گذشته فرق می‌کند.

بسیاری از مشتریان در صنعت بیمه از اینترنت اشیا بهره می‌گیرند. آن‌ها به درستی انتظار دارند که پوشش‌های بیمه‌ای‌شان همه خطرات را در نظر بگیرد. در نتیجه بیمه‌گران به پوشش‌های بیمه‌ای جدید در این زمینه نیاز دارند.

افزایش دقت

اینترنت اشیا می‌تواند به جمع‌آوری داده‌های بیشتر کمک کند و در نتیجه دقت را در زمینه عقد قراردادهای بیمه‌ای افزایش می‌دهد. اصولا برای عقد قرارداد، مانند زمان پرداخت خسارت، دسترسی به داده‌های قدیمی و تاریخی (سابقه‌ای) وجود ندارد در نتیجه به دقت زیادی نیاز است تا قیمت‌گذاری به بهترین و دقیق‌تر شکل انجام شود.

اینترنت اشیا این قابلیت را دارد که تغییراتی چشمگیر در عقد قرارداد برای خطرات بیمه‌ای ایجاد کند. حجم انبوه داده‌هایی که از طریق اینترنت اشیا تولید می‌شود، در تمام مراحل مدیریتی در بیمه کمک‌کننده است.

مثلا حس‌گرهایی را در نظر بگیرید که حمل‌ونقل کالاهای خراب‌شدنی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این حس‌گرها دما را حین حمل‌ونقل رصد می‌کنند. هر انحرافی از دمای اصلی می‌تواند روی کیفیت محصول اثر بگذارد. واضح است که داده‌های به دست آمده از این حس‌گرها می‌تواند تحولی در مورد بیمه‌نامه این محصولات ایجاد کند. داده‌های این حس‌گر روی قیمت بیمه‌نامه اثر می‌گذارد.

به‌علاوه اینترنت اشیا فرصتی را پیش پای بیمه‌گران قرار می‌دهد تا محصولاتی را زیر پوشش بیمه‌ای قرار دهند که پیش از آن، امکانش وجود نداشت. آن‌ها می‌توانند ریسک‌های جدید را به شکل مدیریت‌شده شناسایی و بیمه کنند.

مطالبات پرداخت خسارت

بیمه‌گران می‌توانند از اینترنت اشیا برای بهبود خدمات پرداخت خسارت بهره بگیرند. در واقع اینترنت اشیا کمک می‌کند تا رسیدگی به مطالبات پرداخت خسارت، به شکلی بهینه‌تر صورت بگیرد. ابزارهای متصل به اینترنت هم می‌توانند موارد خسارت را شناسایی کنند و گزارش دهند. به این ترتیب مشتری هم نیاز به پر کردن فرم برای دریافت خسارت ندارد.

اینترنت اشیا با داده‌هایی که در اختیار بیمه‌گران می‌گذارد به آن‌ها قدرت پیش‌بینی می‌دهد. این داده‌ها بسیار ارزشمند هستند. هرچه ابزارها هوشمندتر شوند، میزان این داده‌ها بیشتر می‌شود و بیمه‌گران هم بیشتر می‌توانند از آن بهره ببرند.

بهره‌گیری از داده‌هایی که قدرت پیش‌بینی می‌دهند و از بافت ماجرا به ما اطلاعات می‌دهند، به بیمه‌گران قدرت بازاندیشی در شیوه مدیریت ریسک برای مشتریان و همچنین مدیریت پرداخت خسارت را بخشیده‌است. همه کسانی‌که در مسائل مدیریت در حوزه ریسک درگیر هستند به کمک اینترنت اشیا می‌توانند در مسیر نوآوری گام بردارند. پس به استقبال اینترنت اشیا بروید.