زمانیکه جادهها آسفالت شدند و ماشین اختراع شد، انسانها توانایی جابهجایی سریع و راحت را پیدا کردند. به مرور ابزارهایی مثل جیپیاس و نقشههای هوشمند به کمک انسانها آمدند تا آنها راحتتر جابهجا شوند. اما هنوز هم باید به محیط اطراف و بسیاری از دیگر موارد اعتماد کنیم تا بتوانیم از نقطه «الف» به نقطه «ب» جابهجا شویم.
به هر حال تصادف همیشه خطری است که سرنشینان را تهدید میکند. اما بشر امروزی به دنبال بهبود کیفیت زندگی به کمک هوش مصنوعی و فناوریهای مدرن است. عدهای از دانشمندان در دانشگاه امآیتی تلاش دارند به کمک یادگیری ماشین و یادگیری عمیق، مدلی را طراحی کنند که تصادفها را پیش از وقوع، پیشبینی میکند.
پیشگوی جادهها
ابزاری که دانشمندان در حال طراحی آن هستند ترکیبی از موارد مختلف است. برای مثال در این وسیله از دادههای پیشین فرد و سابقه رانندگیاش استفاده شده و همچنین نقشه جاده و سابقه خطرآفرینی آن بررسی میشود. تصاویر ماهوارهای و ردیابی به کمک جیپیاس از دیگر مواردی هستند که به این ابزار جدید کمک میکنند تا شرایط را به خوبی ترسیم کند.
مدلی که این تیم طراحی کرده، وقتی تمامی خطرات را ترسیم کرد، میتواند قدرت پیشگویی به راننده یا سایر افراد بدهد تا تصادف احتمالی را پیشبینی و برای پیشگیری از آن اقدام کنند.
محصولی که از طریق این ابزار به دست میآید در نهایت یک نقشه است که در آن خطرات احتمالی مشخص شدهاست. این نقشه میتواند در صورت بروز خطر، هشدار بدهد.
طراحان این مدل امیدوارند به کمک این ابزار، جادهها به مکانهایی امنتر تبدیل شوند. بهعلاوه، برنامههای بیمهای و بیمهنامهها هم با چنین ابزاری متحول خواهد شد.
تصادفهای خودرویی هزینهای حدودا ۳ درصدی برای تولید ناخالص داخلی جهان دارند و منجر به مرگ انسانها میشوند. به همین خاطر است که چنین تحولاتی به کمک فناوریهایی نظیر یادگیری ماشینی میتواند به بهبود شرایط اقتصادی هم کمک کند.