مهم‌ترین وجه بسترهای دیجیتال، صرفه‌جویی در زمان و انرژی است. دنیا به سمتی حرکت می‌کند که حتی واحدهای پولی دیجیتال نیز به عرصه دادوستد وارد شده‌اند و به نظر نمی‌رسد راه گریزی از آینده صفرویکی وجود داشته‌باشد. ضریب نفود بیمه در ایران از بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته مثل چین و اندونزی و حتی ترکیه بسیار پایین‌تر است و رکود اقتصادی فقط یکی از دلایل آن است؛ هرچند نمی‌توان از رکود اقتصادی به عنوان عنصری منجمد‌کننده در صنایع چشم‌پوشی کرد. وقتی کسب‌وکارها باوجود تلاش‌هایی که از خود نشان می‌دهند، به سود موردنظر نمی‌رسند عملا حاشیه خرج‌های خود را به شدت کم می‌کنند. بنابراین تنها در زمان توسعه است که می‌توان به ارائه خدمات مختلف فکرکرد. وقتی کسب‌وکارها به سود برسند، از توسعه گریزی ندارند و توسعه با خود نیازهای فراوانی را می‌آورد که صنعت بیمه باید امنیت آن‌ها را تضمین کند. تا وقتی این نیازها در ساختار اقتصادی ما شکل نگرفته عملا نمی‌توان به چنین خدماتی امیدوار بود.
اما نکته اصلی عدم اطمینان بین طرفین است. در عمل خرید، مردم جنسی را که لمس می‌کنند می‌خرند و این نوعی اطمینان است. مشتری در خرید اینترنتی همان جنس، عکس و اطلاعات کالا را می‌بیند و پس از خرید آن را لمس می‌کند. اما بیمه خدماتی است که یک سری احتمالات را تضمین می‌کند. برای مثال تضمین می‌کند در صورت وقوع احتمالاتی، خساراتی را جبران کند. در این نوع مراوده اطمینان به شدت کمتری در جریان است. این موضوع ما را به این نتیجه می‌رساند که ذات خریدوفروش بیمه با خریدوفروش اقلام و کالاهای دیگر بسیار متفاوت است و این بزرگترین چالش در مقابل صنعت بیمه است. این در حالی است که بازار و فضای کسب‌وکار ایران هنوز به شکل کامل از لاک سنتی خود خارج نشده‌است.
در چنین شرایطی و در وضعیتی که حتی به حد نرم عادی کشورهای در حال توسعه هم نرسیده‌ایم باید در گام اول به اطمینان‌زایی و فرهنگسازی برای پیوستن شهروندان به این صنعت بپردازیم. نسل کنونی جهان خود را از طریق گوشی‌های تلفن خود می‌شناسد و این بهترین فرصت برای صنعت بیمه است که خود و تقاضایش را در فضای دیجیتالی جا بیندازد. این نسل جهان نویی شناخته که در آینده همراه با نیازهایی نو است و شرکت‌های بیمه اگر به چشم‌انداز فردا نگاه می‌کنند از الان باید به فکر خدماتی بدون نقض باشند، چون با توجه به پیشرفت تکنولوژی در جهان امروز همه افراد و شهروندان ملزم به استفاده از فضای دیجیتال هستند. البته هنوز برای بسیاری از قراردادهای بیمه طرفین ترجیح می‌دهند حضوری فرآیند را پیش ببرند. اما همانگونه که جا‌به‌جایی‌های کلان پولی در جهان کنونی به شکل دیجیتال انجام می‌شود، دور از انتظار نخواهد بود که فراگیری بیمه دیجیتال هم در همین مسیر قرار داشته باشد.