«بیمه کردن» همیشه در کسب‌وکارها، امری پیچیده و دشوار بوده‌است. کانال‌های توزیع این امکان را برای مشتریان فراهم می‌کنند تا محصولات را به شکلی موثر خریداری کنند. در واقع آن‌ها از طریق کانال‌های توزیع به محصولات بیمه‌ای دسترسی پیدا می‌کنند. بررسی‌ها نشان می‌دهد این روزها خرید آنلاین و اینترنتی محصولات بیمه‌ای بسیار جان گرفته و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۵ ارزش آن به ۳۷ میلیارد دلار برسد.
هر کانال توزیع بیمه‌ای باید ساختاری اثرگذاری و قدرتمند داشته باشد و به شیوه‌ای صحیح قیمت‌گذاری شود. نوع مدل کسب‌وکار بیمه‌ای می‌تواند ساختار، استراتژی و جایگاه در بازار را مشخص کند.
مناطقی که ضریب نفوذ بیمه در آن‌ها پایین است، در زمینه بازار حق بیمه دیجیتالی به نوعی مقاوم هستند. بیمه‌گران می‌توانند از این کانال‌های توزیع به عنوان ظرفیت‌های در دسترس، بهره بگیرند:
۱. کانال توزیع خودمحور
در این مدل، بیمه‌گران می‌توانند بدون حضور واسطه و میانجی، به صورت مستقیم با مشتریان خود ارتباط برقرار کنند. توصیه می‌شود در شرایط فعلی که همه به نوعی تمایل به فناوری دارند و مشتریان هم از این قاعده مستثنی نیستند، این اقدام در بستر فضای مجازی و به صورت آنلاین انجام شود.
وبسایت‌ها و شبکه‌های مجازی جزو ابزارهایی هستند که می‌توان به عنوان کانال توزیع مستقیم از آن‌ها بهره گرفت. کانال توزیع مستقیم و خودمحور به نوعی مشوق استقلال در تصمیم‌گیری برای برخورداری از محصولات بیمه‌ای است.
۲. توزیع با هم‌یار
کارگزاران و کارکنان بیمه‌ای اغلب نقشی کلیدی در فرایند توزیع محصولات بیمه‌ای دارند. در مدل‌های قدیمی، توزیع به صورت چهره‌به‌چهره انجام می‌شد. اما مدیریت در این شیوه بسیار دشوار است. بهره‌گیری از دستیاری و هم‌یار در این زمینه می‌تواند بسیار اثربخش باشد.
البته کارگزاران و کارکنان شرکت‌های بیمه همچنان به عنوان اصلی‌ترین چهره‌ها برای خرید محصولات بیمه‌ای محسوب می‌شوند. اما دستیاران به آن‌ها کمک می‌کنند کانال توزیع موثری در اختیار داشته باشند. آن‌ها همچنین از دستیاران خود برای تجزیه و تحلیل داده‌ها کمک می‌گیرند.
۳. کانال توزیع محدود
در این شیوه توزیع، محصولات بیمه‌ای در اختیار مشتریانی به‌خصوص با منافع مشترک قرار می‌گیرد. در شیوه سنتیِ توزیع محدود، کارگزاران هم حضور داشتند. اما در مدل‌های پیشرفته و شبکه‌های گسترده امروزی، همه‌چیز به لطف فناوری‌های پیشرفته، دیجیتالی شده و در نتیجه این اقدامات هم به کمک فناوری انجام می‌شوند. از مزایای این شیوه، این است که می‌توان از یک پلتفرم مشترک برای دایره محدود مشتریان بهره گرفت. مشتریان هم در مقابل می‌توانند به طور مشخص از اطلاعات و بیمه‌نامه مربوط به خودشان بهره‌مند شود. در واقع در این شیوه، همه‌چیز به صورت متمرکز انجام می‌شود.
در کشورهایی که خرید بیمه اجباری نیست، ضریب نفوذ بیمه برای بیمه‌گران بسیار پایین است. در نتیجه حضور همه‌جایی داشتند و گشودن راه‌های متعدد برای توزیع محصولات بیمه‌ای نقشی حیاتی دارد.
یکی از کارهایی که باید در صنعت بیمه انجام شود افزایش آگاهیِ مشتریان است. آن‌ها باید از اهمیت و ضرورت بیمه و همچنین منافع آن در زندگی خودشان آگاه شوند تا اقدام به خرید محصولات بیمه‌ای کنند. اما این‌ها به تنهایی کفایت نمی‌کنند. مشتری باید در عین آگاهی، آسایش و راحتی برای دسترسی به محصولات بیمه‌ای هم داشته باشد تا برای خرید آن‌ها اقدام کند.
مشتریانی که برای دریافت بیمه‌نامه‌ها، بدون سختی و از طریق کانال‌های توزیع آنلاین، اقدام می‌کنند، اغلب تجربه‌ای مطلوب دارند. در عصر دیجیتال، می‌توان به این شیوه‌ها بیشتر متکی بود. نتیجه آن، جذب مشتریان وفادار است.
کاری که بیمه‌گران باید انجام دهد در مرحله نخست این است که تشخیص بدهند مشتری به چه کانالی برای دسترسی به محصولات بیمه‌ای اولویت می‌دهد. پس از تشخیص آن، باید در کسب‌وکار خودشان ظرفیتی فراهم کنند تا آن کانال توزیع برای مشتری ایجاد شود. باید این کانال توزیع را به گونه‌ای طراحی کنند که سایر رقبا توانایی‌اش را ندارند و این کار به کمک نوآوری انجام می‌شود. در نهایت کانالی ایجاد می‌شود که نیاز اولیه مشتری را رفع کرده‌است. اقدامی که در نهایت باید انجام داد، تحلیل و ارزیابی این تجربه است.
بیمه‌گران می‌توانند با طی این مراحل، یعنی از شناخت نیاز مشتری تا ایجاد فضایی برای رفع آن نیاز، به مشتریان وفادار و همیشگی در کسب‌وکار خود دست پیدا کنند.