اولین کاری که باید برای حل این نوع نگاه انجام داد، چیست؟
باید بدنه مدیریت بیمه‌ها از افراد متخصص و کارآمد تشکیل شود. متاسفانه در حال حاضر انتصاب‌ها بیشتر جناحی شده و افرادی که کمتر آشنایی با مباحث بیمه‌ای دارند، بر صندلی مدیریت تکیه می‌زنند. درحالیکه ما باید توجه داشته باشیم که بیمه‌ها وظیفه بسیار مهمی در توسعه کشورها دارند چون به زیرساخت‌ها توجه می‌کنند و موضوعات را با دید بلندمدت می‌بینند. مثلا بیمه‌ها در ایران باید روی بهبود کیفیت جاده‌ها کار کنند یا به‌طور جدی با صنایع خودروسازی برای تولید محصولات باکیفیت و منطبق بر استانداردهای زیست‌محیطی وارد تعامل شوند. در حوزه فرهنگ استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی فعال شوند یا به کمک سلامت جامعه بیایند و کاری کنند تا مثلا مردم به استفاده از دوچرخه به‌جای خودرو روی بیاورند. آمارها نشان می‌دهد در ایران سالانه ۲۰۰ هزار میلیارد تومان بابت دیابت و فشار خون هزینه می‌شود. یکی از عوامل مهم این بیماری‌ها، عدم تحرک جامعه است که طبق برآوردها حدود ۸۰ درصد مردم دچار این معضلند. از طرف دیگر هزاران نفر در تهران، سالانه به دلیل عوارض ناشی از آلودگی هوا جان خود را از دست می‌دهند. خب اگر بیمه‌ها در حوزه‌های کربن‌زدایی، تولید دوچرخه‌های باکیفیت و ... وارد شوند، این بحران‌ها هم حل و فصل خواهد شد. مثلا بیمه‌ها باید با نهادهای مختلف از جمله شهرداری‌ها وارد تعامل شوند تا به جای ساخت اتوبان و تقاطع غیرهمسطح و پارکینگ و ... مسیرهای ایمن برای دوچرخه‌سواری بسازند. به این شکل مباحث سلامت، تصادفات و آلودگی هوا قابل کنترل است. متاسفانه نگاه بیمه‌ها زیرساختی نیست و اگر هم در حوزه‌های محیط‌زیستی ورود می‌کنند، بسیار اندک است و عمدتا به آن با دید هزینه نگاه می‌کنند.