آیا شرکتهای بیمه سنتی به پیشتازی خود ادامه خواهند داد، یا بیمهگران فناورمحور که بر نوآوری و رویکردهای مشتریمدار متمرکز هستند، آینده را به دست خواهند گرفت؟
امروز با پیچیدگیهای بازار که به سرعت در حال تغییر است، یک بحث مهم در صنعت بیمه شکل گرفته است. آیا شرکتهای بیمه سنتی که دارای رویههای تثبیتشده و حضور عمیق در صنعت هستند، به پیشتازی ادامه خواهند داد یا شرکتهای فناورمحور با نوآوری و تمرکز بر مشتری، آینده را در دست خواهند گرفت؟ این سوال با تغییر انتظارات مشتریان و تأثیر فناوری بر مدیریت ریسک، بیش از پیش مطرح شده است.
صنعت بیمه طی زمان با تغییرات قابل توجهی مواجه شده است که بیشتر تحت تأثیر ریسکهای در حال تحول، پیشرفتهای فناوری و چارچوبهای نظارتی بوده است. در ابتدا، بیمه به عنوان یک سیستم پایهای طراحی شده بود تا از ریسکهای مشخصی مانند خسارات آتشسوزی یا دریایی محافظت کند. بیمهنامهها اغلب برای هر مشتری به صورت سفارشی تدوین میشد و فرآیند ارزیابی به شدت به روابط شخصی و ارزیابیهای کیفی متکی بود. با گسترش اقتصادها و پیچیدهتر شدن ریسکها، این صنعت شاهد ظهور بیمهنامههایی استاندارد و علوم آماری شد که به معرفی روشهای آماری برای قیمتگذاری دقیقتر ریسک کمک کرد.
در سالهای اخیر، فناوری دیجیتال این صنعت بیمه را قادر ساخته است که از نوآوری و شکستن مرزها نترسد و خود را با دنیای در حال تغییر سازگار کند. ادغام دادههای کلان و تحلیلها، فرآیندهای ارزیابی، پردازش خسارت و تعامل با مشتری را متحول کرده و به شرکتهای بیمه امکان داده است که با دقت بیسابقهای ریسکها را ارزیابی کنند.
علاوه بر این، ظهور فناوربیمهها (Insurtech) که شرکتهای مبتنی بر نوآوری در بیمه هستند، به پذیرش مدلهای جدید مانند بیمه همتا به همتا، سیاستهای مبتنی بر مصرف و بیمه پارامتریک سرعت بخشیده است. این پیشرفتها علاوه بر افزایش کارایی و شخصیسازی، دسترسی به بیمه را در بازارهای کمتر خدماترسانی شده افزایش داده و به طور اساسی چشمانداز مدیریت و حفاظت از ریسک را تغییر داده است.
بیمهگران سنتی به دلیل قابلیت اطمینان و اعتمادپذیریشان، که اغلب توسط چارچوبهای نظارتی قوی حمایت میشود، شناخته شدهاند. برخی از ویژگیهای کلیدی عبارتند از:
شرکتهای فناورمحور — که به عنوان شرکتهای فناوری بیمه نیز شناخته میشوند — دارای ویژگیهای متمایزی هستند:
آینده صنعت بیمه قطعا به تلفیق مدلهای سنتی و دیجیتال بستگی داشته باشد. بیمهگران سنتی میتوانند از ابزارها و روشهای دیجیتال برای بهبود زیرساختهای موجود، افزایش کارایی عملیاتی و فراتر رفتن از انتظارات مشتریان استفاده کنند. در مقابل، بیمهگران فناورمحور میتوانند از مزایای مدل سنتی، مانند ایجاد روابط عمیقتر با مشتریان و ارائه گزینههای سیاست جامعتر بهرهمند شوند. در نهایت، مدل غالب آینده بیمه صرفاً سنتی یا کاملاً دیجیتال نخواهد بود، بلکه مدلی است که انعطافپذیر، نوآور و مشتریمحور باشد.