دقیقا فناوری خودران تا چه اندازه پیش رفته است؟
هنگامی که اتومبیل‌ها اختراع شدند، موتورها جایگزین اسب‌ها شدند؛ صندلی‌ها جایگزین زین‌ها شدند و فرمان و پدال جایگزین افسار شد. هیچ کمربند ایمنی، سپر ایمنی، ترمز ضد قفل یا سایر تجهیزات ایمنی وجود نداشت و جلوپنجره اختیاری بود. مدل T حداکثر ۴۰-۴۵ مایل سرعت در ساعت داشت که با توجه به کمبود تجهیزات ایمنی بسیار سریع بود. این ماجرا مربوط به بیش از ۱۰۰ سال پیش است. فناوری در طی سال‌ها پیشرفت کرده است، از کمربند ایمنی گرفته تا سپر ایمنی، ترمز ضد قفل، کیسه هوا و بسیاری از ویژگی‌های ایمنی دیگر. نوآوری‌های جدیدتر شامل هشدار برخورد از جلو و کمک خروج از خط، از جمله موارد دیگر است. امروزه وسایل نقلیه دارای ویژگی‌های ایمنی بسیار زیادی هستند، با این وجود هنوز هم سالانه بیش از ۳۸۰۰۰ مورد تلفات ناشی از وسایل نقلیه در جاده‌های آمریکا رخ می‌دهد و برای حدود ۸/۴ میلیون نفر از مجروحان مراقبت‌های پزشکی درخواست می‌شود.
علت بیشتر تصادفات خطای انسانی است. رانندگی با حواس پرت، سرعت غیرمجاز، رانندگی در حالت مستی و رانندگی بی‌احتیاط چهار عامل اصلی تصادفات هستند. اگر بتوانیم این عوامل و سایر عوامل مربوط به راننده را حذف کنیم، تعداد تصادفات به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد. سوال این است که چگونه می‌توان مهارت‌های رانندگی را بهبود بخشید یا بهتر از آن، راننده را کاملا از معادله خارج کرد.
وسایل نقلیه خودران را وارد کنید، یعنی وسایل نقلیه‌ای که می‌توانند بدون هیچ کمکی از راننده انسانی در خیابان‌ها حرکت کنند. خودروسازان چندین سال است که روی این مفهوم کار می‌کنند. در سال ۲۰۱۷، ولوو هدف خود را اعلام کرد که طبق آن در سال ۲۰۲۰ هیچ کس در وسایل نقلیه آن کشته نشود یا آسیب جدی نبیند. نیسان ده وسیله نقلیه خودران جدید را در چهار سال آینده وعده داده است و ایلان ماسک پیش‌بینی کرده که ظرف یک یا دو سال آینده شما قادر خواهید بود یک تسلا را از آن سوی کشور درخواست کنید. سازندگان دیگر پیش‌بینی‌های مشابهی انجام دادند و فناوری‌های مختلفی را برای تحقق خودروهای کاملا خودران آزمایش کرده‌اند. اگرچه تسلا عملکرد کاملا خودران وسایل نقلیه‌اش را تبلیغ می‌کند، اما هنوز به آن مرحله دست نیافته‌ایم.
تعریف وسایل نقلیه خودران
چه چیزی تعیین می‌کند که یک وسیله نقلیه، خودران در نظر گرفته شود؟ از مقیاس ۰ تا ۵ برای نشان دادن توانایی یک وسیله نقلیه در رانندگی با توجه و کنش انسانی استفاده می‌شود. صفر برای زمانی است که راننده تمام رانندگی را انجام می‌دهد و ۵ برای وسیله نقلیه‌ای است که به طور مستقل تمام وظایف رانندگی را بدون دخالت انسانی انجام می‌دهد. ممکن است بین سطوح ۰ و ۵ سطوح مختلفی از فناوری وجود داشته باشد که به انجام وظایف کمک می‌کند و به راننده در مورد خطرات خاص هشدار می‌دهد، اما راننده همچنان باید در سطحی درگیر باشد. به عنوان مثال، کروز کنترل تطبیقی، هشدار خروج از خط، هشدار نقاط کور و مرکز راه‌ها اطلاعات مفیدی را در اختیار راننده قرار می‌دهند، اما این راننده است که باید کنترل را حفظ کند.
سطح صفر هیچ ویژگی کمکی ندارد که بر حرکت خودرو تأثیر بگذارد. سیستم‌های ترمز اضطراری از نظر فنی وسیله نقلیه را هدایت نمی‌کنند، بنابراین، حتی اگر موجود باشند، جزء فناوری رانندگی در نظر گرفته نمی‌شوند.
سطح ۱ یک ویژگی خودکار برای کمک به رانندگی دارد، مانند کروز کنترل. کروز کنترل تطبیقی به وسیله نقلیه اجازه می‌دهد تا فاصله ایمن با خودروی جلویی خود را حفظ کند، اما راننده است که فرمان و ترمز را کنترل می‌کند.
اتوماسیون سطح ۲ به عنوان اتوماسیون جزئی رانندگی در نظر گرفته می‌شود که در آن وسیله نقلیه می‌تواند فرمان و افزایش و کاهش سرعت را کنترل کند. اتوپایلوت تسلا و سوپر کروز کادیلاک سطح ۲ خودرانی در نظر گرفته می‌شوند.
سطح ۳ یک سطح پیشرفته است و می‌تواند موقعیت‌های محیطی را تشخیص دهد و تصمیماتی مانند تشخیص و شتاب گرفتن از کنار یک وسیله نقلیه با سرعت کم را اخذ کند. با این حال، راننده همواره باید آماده باشد که سیستم را در اختیار بگیرد.
خودروهای سطح ۴ نسبت به سطح ۳ توانایی رانندگی و نظارت بر محیط بالاتری دارند و به طور کلی به مناطق عملیاتی خاصی محدود می‌شوند، مانند جایی که محدودیت سرعت بیشتر از ۳۰ مایل در ساعت نیست. فناوری سطح 4 برای حمل و نقل و تحویل کالا خوب است.
سطح ۵ کاملا خودران است. این وسیله نقلیه نیازی به دخالت انسان ندارد و می‌تواند بدون فرمان، پدال گاز یا ترمز کار کند. این وسایل نقلیه محدود به مسافت یا مساحت نیستند و می‌توانند به هر جایی بروند که وسایل نقلیه دیگر هم می‌روند.
علی‌رغم تبلیغات تسلا در مورد قابلیت‌های خودرانی کامل، خودروها همچنان سطح ۲ خودران در نظر گرفته می‌شوند و هیچ وسیله نقلیه کاملا خودرانی برای فروش در دسترس عموم نیست. با این حال، برخی از خدمات کاملاً خودران در چند حوزه آزمایشی ارائه می‌شوند.
وایامو وان (Wayamo One) یک سرویس حمل و نقل اینترنتی است که در برخی از مناطق فینیکس فعالیت می‌کند. این سرویس مشابه اوبر (Uber) یا لیفت (Lyft) است و مسافر با استفاده از برنامه وایامو وان یک خودرو درخواست می‌کند و به خودرو فرمان می‌دهد. مسافر می‌تواند سفر را تنظیم کند و تا پنج توقف مختلف در طول مسیر اضافه کند. برای مثال، مسافر می‌تواند به خواربارفروشی برود و سپس خشکشویی را انتخاب کند. این سرویس کاملا خودران است و در صندلی جلو راننده ایمنی ندارد. این وسایل نقلیه محدود به مناطق خاصی هستند و مجهز به چندین سیستم ایمنی اضافی برای مواقع اضطراری هستند. برنامه‌هایی برای گسترش این سرویس به سانفرانسیسکو وجود دارد، اما در حال حاضر، هنوز در مرحله آزمایش است.
خودروهای تجاری هم خودران هستند.
فناوری خودران فقط برای وسایل نقلیه مسافران شخصی اعمال نمی‌شود. با کمبود رانندگان کامیون، فناوری خودران امکان جابجایی کالاها را در سراسر کشورها به به صورت ۲۴ ساعته فراهم می‌کند. کامیون‌های خودران می‌توانند بدون نیاز به توقف برای استراحت رانندگان به حرکت خود ادامه دهند. البته ملاحظات دیگری مانند سوخت‌گیری خودروها و بارگیری و تخلیه کالا نیز وجود دارد. با وجود بسیاری از فناوری‌های یکسان، اندازه وسیله نقلیه و آمادگی برای چرخش و حرکت در ترافیک، عناصر متفاوتی را در کار پدید می‌آورد. حرکت دادن یک ۱۸ چرخ با حرکت یک سدان چهار در متفاوت است. پیشرفت‌هایی در حال وقوع است، و در دسامبر گذشته، یک کامیونت توانست با استفاده از فناوری توسیمپل (TuSimple) آزمایش مسیر باری ۸۰ مایلی در آریزونا را بدون انسان و هیچگونه مداخله‌ای به پایان برساند.
یک خودرو حدود پنج مایل جلوتر از کامیونت خودران مسیر را برای موانع غیرمنتظره بررسی کرد و یک خودرو از تقریبا نیم مایلی پشت کامیونت همراه با چندین خودروی پلیس بدون علامت آماده بودند تا در صورت لزوم مداخله کنند. توسیمپل گفت کامیونت با تغییر خطوط در بزرگراه، توجه به علائم راهنمایی و رانندگی و عبور از رمپ‌ها را با موفقیت گذراند، در حالی که به طور طبیعی با سایر رانندگان در تعامل بود.
فناوری به پیشرفت خود ادامه خواهد داد و ویژگی‌های ایمنی بیشتر و بیشتری را در وسایل نقلیه در دسترس قرار می‌دهد که به رانندگان اجازه می‌دهند که برخی عملکردها را به خودرو بسپارند. این مشکل ساز است و مطالعات نشان داده است که وقتی مردم به حضور فناوری کمکی عادت کنند، بیش از حد به آن تکیه می‌کنند و دیگر توجهی به رانندگی ندارند و آمادگی ندارند که بطور ناگهانی وسیله نقلیه را تحت کنترل بگیرند.
وسایل نقلیه کاملاً خودران هنوز دور از دسترس هستند، و برای اینکه بتوانند به طور کامل در هر مکانی بدون خطا و یا مداخله راننده انسانی حرکت کنند، به فناوری پیچیده زیادی نیاز است.
مترجم: نرگس اردلان